لندن ، 14 آوریل (رویترز BreakingViews) - نظریه اقتصادی امروز از آنچه در دنیای واقعی اتفاق می افتد فاصله دارد. مدل های متعارف آن بخش شرکت ها را به عنوان یک شرکت نماینده واحد به تصویر می کشد که به نفع صاحبان خود عمل می کند. هرکسی که در امور مالی کار کرده است ، این مدل ها را می داند. اندرو اسمیترز در آخرین کتاب خود با عنوان "اقتصاد بورس سهام" ، اقتصاددان کهنه کار ، حجاب شرکت ها را بلند می کند تا دنیایی را فاش کند که در آن مدیران شرکت های دولتی منافع خود را در اولویت قرار دهند و به دنبال به حداکثر رساندن قیمت های فعلی سهام هستند. در ایالات متحده ، اقدامات آنها باعث ایجاد بازار سهام بیش از حد ، بدهی بیش از حد شرکت ها و سطح ناکافی سرمایه گذاری شده است.
Smithers ، که شش دهه پیش کار خود را در شهر لندن آغاز کرد و یک بار بازوی مدیریت صندوق بازرگان S. G. Warburg را اداره کرد ، متعلق به یک سنت محترم از اقتصاددانان است که نظریه آنها با تجربه عملی شکل گرفته است. دیوید ریکاردو کار خود را به عنوان کارگزار سهام آغاز کرد ، در حالی که جان مینارد کینز بورس کالج کمبریج و رئیس یک شرکت بیمه عمر بود. Smithers می گوید ، مدل های اقتصادی باید با رفتار شناخته شده انسان متناسب باشند و توسط داده های دنیای واقعی آزمایش شوند.
نظریه نشان می دهد که مدیران شرکت منافع یکسانی با سهامداران دارند. در واقعیت آنها اولویت های مختلفی دارند. مدیران شرکت ها قصد دارند به مشاغل خود آویزان شوند و ارزش جبران خسارت مبتنی بر سهام خود را افزایش دهند.
اگر مدیریت با هدف به حداکثر رساندن ارزش خالص مشاغل خود ، آنها سهام را صادر می کنند که هزینه سهام کم باشد (و سهام در بازار بسیار ارزشمند است) و از سرمایه برای سرمایه گذاری استفاده می کنند. آنها به این روش عمل نمی کنند زیرا تأثیر فوری سرمایه گذاری جدید کاهش درآمد یک شرکت در هر سهم است. در کنار صدور سهام جدید ، این تمایل دارد که به طور موقت قیمت سهام را کاهش دهد.
درعوض ، مدیران ترجیح می دهند برای خرید سهام با قیمت های تورم ، بدهی خود را بپردازند. نظریه مالی نشان می دهد که ارزش یک شرکت نباید تغییر کند که آیا با حقوق صاحبان سهام یا بدهی تأمین می شود. Smithers می گوید ، در واقعیت ، خریدهای تأمین مالی بدهی برای افزایش قیمت سهم است. وی همچنین مشاهده می کند که شرکت ها به دنبال حفظ نسبت پایدار پرداخت بهره به سود هستند. بنابراین ، با کاهش نرخ بهره بلند مدت ، شرکت های آمریکایی بدهی بیشتری را برای خرید مجدد سهام خود به دست آورده اند.
در نتیجه ، ارزیابی بازار سهام ایالات متحده به طور قابل توجهی از ارزش عادلانه خود فاصله گرفته است. نظریه مالی انکار می کند که ما می توانیم حباب بازار سهام را در زمان واقعی شناسایی کنیم: حرکات قیمت سهام آینده غیرقابل پیش بینی است. Smithers می گوید ، این در کوتاه مدت صادق است. با این حال ، در دوره های طولانی تر ، رفتار بورس سهام چیزی غیر تصادفی بوده است. در 200 سال گذشته ، سهام ایالات متحده میانگین بازده واقعی سالانه 6. 7 ٪ را تحویل داده است. دوره های بازده بالاتر از بازده های فرعی دنبال شده است و بالعکس.
این نشان می دهد که بازار سهام با این اصل اداره می شود که بازده به میانگین طولانی مدت آنها باز می گردد. Smithers پیشنهاد می کند که بهترین راه برای ارزش گذاری سهام ، مقایسه قیمت بازار آنها با هزینه جایگزینی دارایی های اساسی شرکت است. این اقدام ، معروف به Q Tobin ، به نام اقتصاددان برنده جایزه نوبل ، جیمز توبین نامگذاری شده است. نکته مهم این است که روند میانگین برگشت می تواند ده ها سال طول بکشد ، فراتر از افق زمانی اکثر سرمایه گذاران.
از آنجا که Q Tobin یک ابزار ارزیابی عملی نیست ، بیشتر سرمایه گذاران ترجیح می دهند بازده درآمد را مقایسه کنند - درآمد یک شرکت برای هر سهم که براساس قیمت سهم آن تقسیم شده است - با بازده اوراق قرضه. در سالهای اخیر ، با کاهش بازده اوراق قرضه به پایین ترین سطح خود در تاریخ ، ارزیابی سهام ایالات متحده افزایش یافته است. اما Smithers معتقد است که مقایسه این دو معنی کمی ندارد. از این گذشته ، سهام ادعاهای مربوط به دارایی های واقعی است در حالی که اوراق قرضه ادعاهای کاغذی را نشان می دهد. با گذشت زمان ، تفاوت در بازده سرمایه گذاری مربوطه (معروف به حق بیمه ریسک سهام) نه پایدار بوده است و نه معناداری.
علاوه بر این ، Smithers استدلال می کند ، سهام باید بازده قابل توجهی بالاتر از اوراق قرضه داشته باشد. بیشتر سرمایه گذاری برای بازنشستگی در نظر گرفته شده است و پس انداز در درجه اول مربوط به حفظ قدرت هزینه های آینده خود است. سهام دارایی های خطرناک است که ارزش آنها می تواند برای مدت طولانی افسرده بماند. پس از تصادف اکتبر 1929 ، حدود یک چهارم قرن طول کشید تا بازار اوج قبلی خود را به دست آورد. Smithers می گوید ، سرمایه گذار حاشیه ای برای جبران نوسانات ذاتی بازار نیاز به بازگشت قابل توجهی دارد.
تحلیل اسمیترز حاکی از آن است که بازار سهام ایالات متحده امروز موقعیت خطرناکی دارد. در دهه های اخیر، مدیران شرکت ها منابع را از سرمایه گذاری به سمت خرید مجدد سهام منحرف کرده اند. یک دوره طولانی مدت کم سرمایه گذاری، شرکت های دولتی آمریکا را در شرایط رقابتی برای شرکت های خارجی قرار داده است. بخش شرکتی نیز مقادیر تقریباً بی سابقه ای از اهرم را به خود اختصاص داده است. بر اساس هزینه جایگزینی، بازار سهام با بیش از دو برابر ارزش منصفانه معامله می شود. اسمیترز می گوید که خطرات یک بحران مالی دیگر افزایش یافته است.
Naysayers اشاره خواهد کرد که سهام آمریکا در بهترین بخش از 30 سال گذشته نسبت به Tobin's Q بیش از حد ارزش گذاری شده است. علاوه بر این، صرف اینکه بازده سهام در گذشته ثابت بوده است به این معنی نیست که سهام باید همان بازده را در آینده ارائه دهد. مخالفان ممکن است نشان دهند که اهمیت فزاینده دارایی های نامشهود Q Tobin را منسوخ کرده است - اگرچه اسمیترز به شدت این موضوع را رد می کند. انحصارهای طبیعی ایجاد شده توسط اینترنت همچنین به شرکت های فناوری اجازه داده است تا برای دوره های طولانی بازده اضافی از حقوق صاحبان سهام کسب کنند.
با این حال، یکی از دلایلی که ارزش سهام ایالات متحده برای مدت طولانی بالا مانده است، این است که فدرال رزرو از وال استریت با نرخ های بهره پایین تر و دوره های متوالی تسهیل کمی حمایت کرده است. اکنون بازگشت تورم، فدرال رزرو را وادار به تغییر مسیر کرده است. تورم تمایل دارد هزینه‌های بهره را سریع‌تر از جریان‌های نقدی شرکت‌ها بالا ببرد و شرکت‌ها را مجبور به اهرم‌زدایی و کاهش سرمایه‌گذاری کند. در این شرایط، ارزش سهام ایالات متحده ممکن است سقوط کند.
اسمیترز یکی از معدود اقتصاددانانی بود که در مورد حباب اینترنت و خطرات ناشی از رونق اعتبار جهانی متعاقب آن هشدار داد. نگرانی های فعلی او را نباید به سادگی نادیده گرفت.
@Breakingviews را در توییتر دنبال کنید
(نویسنده یک ستون نویس رویترز Breakingviews است. نظرات بیان شده متعلق به خودش است.)
